Κουράστηκα συνέχεια να ελπίζω και ασκόπως να γυρίζω από δω κι από κει
Στα είκοσι οχτώ μου χρόνια και είμαι γέρος
πάει ξόφλησα ο καημένος πριν να κάνω μια αρχή
Μου φαίνεται ο γέρος μου είχε δίκιο που μ’ έβριζε σε κάθε του στιγμή
και η μάνα μου πιο δίπλα, κουρασμένη από τα ξενύχτια
προσευχόταν για μία δεύτερη ζωή
Στον ώμο την κιθάρα, περπατούσα, συνεχώς αναζητούσα περιπέτειες και ηδονές
από άγχος μία ζωή απηλλαγμένος
για τον έρωτα φτιαγμένος δίχως όρια και ντροπές
αγωνίστηκα για μία ιδεολογία, τη γεύτηκα και μ’ άρεσε πολύ
στρατό με πήραν στα είκοσι τρία
πριν μετρήσω ως το τρία όλα είχανε χαθεί
Τι δύσκολα που πέρναγε η μέρα, τα όνειρά μου όλα θαμμένα σε μία άλλη εποχή
σκοπός φυλούσα και ονειροπολούσα
σα θα βγω από `δω μέσα τι θα κάνω στη ζωή
Μα όλα ήταν προγραμματισμένα, πετύχαν ότι θέλαν ακριβώς
με κάνανε μία όμορφη κονσέρβα
κι έξω γράψαν μία ταμπέλα ΄΄προσαρμόστηκε και αυτός΄’
Και τώρα στη γυναίκα μου θα πάω, θα μου βάλει και θα φάω και ύστερα θα κοιμηθώ
και όταν το απόγευμα ξυπνήσω
τηλεόραση θα ανοίξω και έτσι θα αποβλακωθώ
και έτσι η ζωή μου πια κυλάει και όλοι λέν πως έβαλα μυαλό
κι ο γέρος μου ξανά χαμογελάει
και η γριά δοξολογία η τον πανάγαθο Θεό