Διάφορα πουλιά φωνάζουν κάτω απ’ το μπαλκόνι σου
η νύχτα προχωρά μαζί σου ή χωρίς εσένα

Δίπλωνα τα ρούχα σου με τάξη
έτσι για να είμαστε εντάξει
κάθομαι σε στοίβες τώρα πάνω
κι ειν’ κατάλληλη η ώρα να πεθάνω

Κι έτσι τώρα πια δεν ξέρεις που μπορεί να είμαι
και σε ποιο βαθύ μνήμα έτσι απλά να κείμαι

Έγινα ένα φάντασμα στα άσπρα
ξάφνου αναδύθηκα στα άστρα
ίσως η ύπαρξη μου να ήταν πλάνη
πως μπορεί όμως έτσι κάποιος να πεθάνει;

Δίπλωνα τα ρούχα σου με τάξη
έτσι για να είμαστε εντάξει
κάθομαι σε στοίβες τώρα πάνω
κι ειν’ κατάλληλη η ώρα να πεθάνω