Θάλασσα μου εσύ που ξέρεις απ του κόσμου τους καημούς,
και του κάθε μόνου ανθρώπου τα παράπονα που ακούς.

Θα σου πω για μιαν αγάπη που χω και που με πονά.
Το πρωί μου λέει πως θα ρθει μα το βράδυ με ξεχνά.

Κι αφού πια στην αγκαλιά μου θάλασσά μου νά ρθει αργεί,
βράχος θα γινώ να πέφτεις
πάνω μου κι εσύ μ'οργή.