ό,τι υπήρξε ως βήμα
είναι πλέον άβατο

κι ας εγκαταλείπεται το νόημα
πλησιάζει
και είναι αληθινό

όλα έχουν ιδωθεί
και όλα θα ιδωθούν ξανά

κανένα πάθος
μόνο τεχνική

σωθήκαμε απ’ όποιον μπορούσαμε
να σώσουμε

μια νοηματική απόδραση είμαστε
και δεν υπάρχει λέξη που να είναι
καλύτερη απ’ την επόμενη

γιατί τρέμει όμως τόσο πολύ το ποίημα;
επιμένει ανυπεράσπιστο
ρωγμή
σύνθεση που απομακρύνεται

και απονέμουμε νοήματα
ως κάποιου οι συμπαρανεκρώμενοι

η αγωνία επιτίθεται ξανά
η αρρώστια κατεβαίνει το δρόμο και μας κοιτά

όρθια σιωπή
πριν την αρχή

κανείς μας δεν κατάφερε να εκκινήσει

θα πάρει καιρό τη ζωή να υμνήσουμε ξανά