Στην οδό Καλλιδρομίου
σ’ ένα σπίτι δίπατο
σε συνάντησα ένα βράδυ
έξω απ’ το μακρύ κοπάδι
τους καημούς να βγάζεις βόλτα
τα πουλιά περίπατο

Σε φωνάζουν οι ανθρώποι
άνθρωπο αφύσικο
γιατί λες αυτόν τον κόσμο
ακαταλαβίστικο

Στην Αθήνα του ογδόντα
μοιάζεις με μυστήριο
κι είναι το χαμόγελό σου
στ’ όμορφο το πρόσωπό σου
στον πολιτισμό χαστούκι
κι ένα δικαστήριο