Σ’ αυτόν τον τόπο ήρθανε πολλοί μα ‘φύγαν άπραγοι και ντροπιασμένοι
Ο ένας τον άλλονε πυροβολεί τώρα και νόημα ποτέ δεν βγαίνει
Σ’ αυτό τον τόπο όπου κι αν περνάς πικρό φαρμάκι στάζει και γλυκόζη
Ντουέτο για να κάνω μη ρωτάς διαλέγω αβλεπεί τον Καραγκιόζη

Και να ‘μαστε τί να ‘μαστε, στο στούντιο μέσα να ‘μαστε
Δυό ανθρωπάκια στο πανί, πρώτη και δεύτερη φωνή
Γι’ αυτό ρε φίλε μου μη μου μιλάς, από το χάλι τούτο ποιός μας σώζει
Για δεν υπάρχει άλλος Έλληνας πιο πονεμένος απ’ τον Καραγκιόζη

Σ’ αυτό τον τόπο και η θάλασσα έχει απ’ τον πόνο κύματα φτιαγμένα
Κι όπως ναυάγησες ναυάγησα, με το: αδερφέ μου, τί με νοιάζει εμένα
Δες στην καμπούρα μου τί γράψανε: εδώ πουλιούνται όλα όσο-όσο
Για τίμιο με καταδικάσανε, Έλληνας σ’ άλλη χώρα θα δηλώσω.