Από τότε η λύπη επιμένει
σαν μια νότα φάλτσα και θιγμένη

Του έρωτα σπόρος ήταν κι έπιασε.
Μεγάλωνε μες στη σιγή.
Κι ήρθε σαν Πτώση -στερνή τους γνώση!
Δεν ήταν της χαράς παιδί.

Του έρωτα σπόρος ήταν, ρίζωσε.
κρινάκι που άνθισε νωρίς.
Χρήματα βρήκαν κι έντρομοι μπήκαν
στα άδυτα της κλινικής.

Από τότε η λύπη επιμένει
σαν μια νότα φάλτσα και θιγμένη
Η ζωή δεν είναι μαύρο - άσπρο
Υπάρχει μια ψυχή μέσα σε κάθε άστρο

Του έρωτα άστρο ήταν κι έπεσε
στον ουρανό τους μια φορά
Θα το θυμούνται κι ας προσποιούνται
πως ''ούτε γάτα ούτε ζημιά''