Σ’ ένα χώμα διψασμένο
Σε μια ρημαγμένη γη
Σ’ ένα σώμα νεκρωμένο
Ήρθες κι έδωσες πνοή

Κι η άγρια δίψα που με πνίγει
Σβήνει τώρα στα φιλιά
Κι η αγκαλιά σου με τυλίγει
Και μου ανθίζεις την καρδιά

Έρωτα, ξανά με βρήκες
Μια ζωή να σώσεις ήρθες
Μια ψυχή καταδικασμένη
Σε θανάτου ποινή
Έρωτα, Θεού σημάδι
Που ζωή ξυπνάς στον Άδη
Όλα εσύ, στο τίποτά μου
Στο μηδέν, μόνη πίστη μου εσύ

Πόσες λίμνες και ποτάμια
Πόσες στέρεψαν πηγές
Πόσα ορφανεμένα βράδια
Καιν’ τα δάση μου οι φωτιές