Δροσοσταλιά σ'ένα κλωνάρι δυόσμου
ειν' η αγκαλιά που μου χαρίζεις φως μου.

Και το φιλί που την καρδιά μου την ορίζει
μοιάζει πουλί και στον αέρα φτερουγίζει.

Πριν να σε γνωρίσω
κύλαγαν οι μέρες
μ' έλιωναν και ήμουν μόνος.

Ήμουν στο σκοτάδι
κ' έμοιαζα σκοτάδι
πέτρα μ'είχε κάνει ο πόνος.

Κ' ήρθες γιασεμί μου
φύτρωσες στην πέτρα
και την έμαθες να αγαπάει

Μ' άνθισες κ' εμένα
και την μικρή ζωή μου
έλουσες με φως του Μάη.

Μία πνοή ειν' η ζωή μας κι όσο πάμε
αν μοιραστεί θέλω να ξέρεις δεν φοβάμαι.

Θα σ' αγαπώ και θα 'μαι πάντα ότι σου λείπει
να μ' αγαπάς και θα μου διώχνεις κάθε λύπη.