Ξέχασε η κιθάρα μου, εκείνα που μου είπες
Και οι νύχτες μου θυμίζουνε, φυλακισμένους γύπες
Πρόστυχα λόγια η βροχή, στο τζάμι μας θα γράψει
Μονάχα η αγάπη σου, μπορεί να με αλλάξει

Πες μου στίχους κολασμένους, να μου πάρουνε το νου
Η κιθάρα μου να γράψει, μούσικες του ουρανού

Τα λόγια σου η κιθάρα μου, ακόμα περιμένει
Τα βράδια παίζει μόνη της, στον τοίχο κρεμασμένη
Αν κάποτε μ’αγάπησες και αν με θέλεις πες της
Γιατί από τα νεύρα της θα σπάσει τις χορδές της