Κάτι τσιγγάνες μάγισσες από την Καρχηδόνα
έρχονται μες στον ύπνο μου με ξέπλεκα μαλλιά
κι είν΄ τα μεγάλα μάτια τους μαύρα σαν χελιδόνα
και στα βαθιά μου όνειρα μου παίρνουν τη μιλιά

Ρίχνουνε λέει τα χαρτιά και βλέπουν στο φλυτζάνι
δρόμους κρυφούς κι αδιάβατους που η μοίρα περπατά
κι όλο αστέρια σβήνουνε και ζώδια στο ταβάνι
και τρεις φορές την τράπουλα την κόβουν σταυρωτά

Κι εγώ με λίβα πυρετό και μάτι που με τρώει
βουρλίζει το κεφάλι μου σε μυστικές γιορτές
η μάνα μου με κλείδωνε μες στο βαθύ κατώι
τα μάτια που με μάγεψαν μην ξαναϊδώ ποτές

Κι απλώνουνε στην κουρελού το μαγικό τους ξόρκι
και συλλαβίζουν σιγανά αλλόκοτες βρισιές
μα είναι λένε άλυτοι του έρωτα οι όρκοι
κι αφήνουν μες στον κόρφο μου κατάρες και φτυσιές

Απ’ την παλιά την Πέργαμο και των Περσών τις Σάρδεις
φέρνουνε λέει βότανα και ξένες βασκανιές
και μόνον, λεν , τις μάγισσες πως άφησεν ο Άδης
στου πάνω κόσμου να γυρνούν ξανά τις γειτονιές