Έξω βροχή και καταιγίδες
κι εσύ καρδιά μου απ’ όσα είδες μέσα κλείστηκες.
Έχεις τραβήξει τις κουρτίνες
πήρες δικές σου τις ευθύνες και κομματιάστηκες
για εκείνονε καρδιά μου θυσιάστηκες.

Τα άσπρα σεντόνια μοιάζουν με χιόνια
μου ‘χει παγώσει τη ψυχή μου η αγάπη σου
και τα σατέν που με τυλίγουν
γίναν φωτιές που ίσως σβήσουν μ’ ένα χάδι σου.

Μες στην καρδιά μου έχει μείνει
και η ψυχή μου αργοσβήνει που σε έχασα.
Τα σ’ αγαπώ σου με πονάνε
για αυτό τις νύχτες δεν κοιμάμαι, γύρνα στο πλάι μου
σε μένα έλα πάλι, έλα αγάπη μου.

Τα άσπρα σεντόνια μοιάζουν με χιόνια
μου ‘χει παγώσει τη ψυχή μου η αγάπη σου
και τα σατέν που με τυλίγουν
γίναν φωτιές που ίσως σβήσουν μ’ ένα χάδι σου.