Τα πελάγη, το ένα απ’ τ’ άλλο τρεις παλάμες γύμνια ο ωκεανός
τους. Πέτρες χωραφάκια στην απεραντοσύνη η στεριά.
Τα ποτάμια, αναρριχήσεις μόχθου μέχρι θυσίας, μέχρι
σφάλματος, μέχρι την αδικία της ξηρασίας. Κι ανάμεσα οι
κοστουμαρισμένες πολιτείες. Μπαχάρι το αποξηραμένο αίμα
σωματοποιεί υποθέσεις πλημμυρίδας.
Τα νερά υπομένουν τη λήθη των επιχώσεων· τόπος να
αποκαλυφθώ εκ νέου