Μπήκαμε στο τραγούδι και δεν βγαίνουμε
Μπήκαμε στο τραγούδι και χαθήκαμε
Μια σκάλα πάει και πάει και πάει
χίλια σκαλιά κι άλλα σκαλιά
σκάλα από τρόμο κι ευωδιά

Σαν άγαλμα από κάρβουνο τον φέρανε
και τον ξαπλώσαν στην αυλή
στο πρόσωπό του στο κορμί
σημάδια δε φαινόντανε
έτσι μεγάλο, έτσι λεβέντη, έτσι όμορφο
και πώς να τον σηκώσει
ο θάνατος στον ώμο του.

Χίλια επτακόσια ογδόντα επτά
χίλια οκτακόσια το πολύ
πώς τραγουδάν οι αριθμοί

Πίσω απ’ τα μαύρα τους μαλλιά
κορίτσια ακρογελούσανε
που τώρα θα τονε φιλούσανε
Δε χώρεσε απ την πόρτα να περάσει
δε χώρεσε στον θάνατο
δε χώρεσε στα δάση
έμεινε μόνος μες στο μπόι του
μεγάλος στη μεγάλη νύχτα
κάτω απ’ τη δρασκελιά του
αγνώριστος