Με σαράντα δύο μάτια
σε κοιτώ γαλανομάτα.

Κι εγώ σ’ έχω στο μυαλό μου,
όμορφο ναυτόπουλό μου.

Την αγάπη τη δικιά σου
θέλω, κι όχι τα προικιά σου.

Δεν χορταίνω να σε βλέπω,
μακριά σου δεν αντέχω!

Ποιος παπάς θα μας βλογήσει
η αγάπη μας να ζήσει,
ποιος παπάς, ποια εκκλησία
"οι δυο", θα πει, "σε σάρκα μία".

Χθες που σ’ είδα στ’ όνειρό μου
αχ, φορούσες το σταυρό μου.

Κι εσύ φόραγες μαντίλι
κόκκινο απ’ τα δυο μου χείλη.

Ξύπνησα, αχ Παναγιά μου,
και δεν ήσουνα κοντά μου.

Κι εγώ τόσο ερωτευμένη
σε ζητούσα η καημένη.