'Ήθελα νά 'μουνα πουλί
και παραμύθι ξεχασμένο
νά 'χα στο στήθος μου γυαλί
καρδιά μου όταν σε περιμένω

Κάτι παιδιά στο καπηλειό
να τραγουδούν γυναίκα σκάρτη
πάρ' το δρομάκι το παλιό
σαν νά 'ταν 12 τού Μάρτη

Μού 'δωσ' ο Πλάστης την καρδιά
μα σαν σβησμένο καρβουνάκι
έρημος μες στην ερημιά
στον κόσμο πάντα ήμουν ξενάκι