Με λουλούδια κι αν μοιάζει η νιότη
τα μαραίνει ο βοριάς με τη πρώτη
και τα μαύρα μαλλιά, γκρίζα
γκρίζα γίνονται σύννεφα γκρίζα

Με του χρόνου το διάβα οι ελπίδες
μας αφήνουν βαθιά δυο ρυτίδες
και στης σκέψης τον κήπο με πόνο
αναμνήσεις φυτρώνουνε μόνο

Αναμνήσεις που ξυπνάνε
περασμένα μυστικά
αναμνήσεις που λικνίζουν
τις καρδιές μεθυστικά

Χίλιες τόσες αναμνήσεις
που σε κάνουν να δακρύσεις
και πονάς και ξαγρυπνάς

Απ' το βράδι ως το πρωί
νοσταλγίες κι αναμνήσεις
είναι πάντα η ζωή