Σαράντα χειμώνες μέτρησα στο μέτωπο σου
Βαθιά αυλάκια στον αγρό της ομορφιάς
Της νιότης σου υπερήφανη στολή
Θα ‘ναι φθηνή κουρελιασμένη φορεσιά

Αν σε ρωτήσουν που είναι αυτή η ομορφιά
Των παθιασμένων σου ημερών ο θησαυρός
Να μην τους πεις στην κουρασμένη σου ματιά πως βρίσκεται
Θα ’ναι ντροπή και ένας έπαινος κενός

Το ωραίο σου παιδί λογαριασμό θα δώσει
Και θα σε δικαιώσει αυτό θα πρέπει να πεις
Αυτό καινούριο θα ‘ναι εσύ όταν τελειώσεις
Το αίμα σου ζεστό θα δεις και κρύο θα το νιώσεις