δεν είναι η δυστυχία
κουρέλι ν’ ανεμίζει
λεκιάζει την ακτή τον δεκέμβρη

σ’ επινοώ θρίαμβε, δράμα, λουλούδι

γλώσσα θάψου με δόξα
και συγγνώμη
όπως λες χέρι αγαπημένο