Φουντώνω και λυγίζω όταν σκέφτομαι το ορίζω
αγάπες και λουλούδια και κολόνιες να μυρίζω.
Και πάνω που αρχίζω στα κλέφτικα σφυρίζω
την κάνω ελαφρά την Ευτυχία μην ζαλίζω.

Να ζήσουνε για πάντα αυτοί να ζήσουνε
όσοι έστω και αργά αγαπήσουνε.
Όταν πάθεις έρωτα και χάνεσαι
όταν στην ζωή μάθεις να μοιράζεσαι.

Άνοιξε μου σπίτι μεγάλε Αυλωνίτη
το θέλω πιο ψηλό ακόμα και απ’ τον Ψηλορείτη.
Δεν θέλω να φουμάρει, δεν θέλω να καπνίζει
λέει η Ευτυχία και το σπίτι της στολίζει

Να ζήσουνε για πάντα αυτοί να ζήσουνε
όσοι έστω και αργά αγαπήσουνε.
Όταν πάθεις έρωτα και χάνεσαι
όταν στην ζωή μάθεις να μοιράζεσαι.