Δυο ποτήρια πάνω στο τραπέζι
και το ένα πάντα αδειανό
από τότε που έφυγες προσμένει
τα δυο χείλη σου που δεν ξεχνώ.

Τώρα λείπεις και πίνω μονάχος,
τώρα λείπεις και κλαίει η καρδιά μου.
Τόσος πόνος και να ‘μουνα βράχος
θα ‘χα γίνει κομμάτια Παναγιά μου.

Δυο ποτήρια χίλιες αναμνήσεις
και καημοί φορτίο στην καρδιά,
όλα σου φωνάζουν να γυρίσεις
μα εσύ δεν είσαι πουθενά.

Τώρα λείπεις και πίνω μονάχος,
τώρα λείπεις και κλαίει η καρδιά μου.
Τόσος πόνος και να ‘μουνα βράχος
θα ‘χα γίνει κομμάτια Παναγιά μου.