Την αγαπάω
όταν με φιλάει στον λαιμό
και μου λέει πως όλα θα πάνε καλά

την αγαπάω όταν με παίρνει στους ώμους
να διασχίσουμε τη θάλασσα κολυμπώντας

πιο πολύ όμως, την αγαπάω
όταν παραμονεύει κίνδυνος
και προσπαθεί να με κοιμίσει με τα σάλια της

όταν μας συλλαμβάνουν
κι εκείνη μπήγει τους κυνόδοντες στον λαιμό μου
προσφέροντάς μου ένα είδος ψεύτικης αιωνιότητας

[κατάγεται απ’ το Νότο – ζωγραφίστηκε στον δρόμο /
πεθαίνει συνεχώς πριν από μένα / η φωνή της φτάνει
στ’ αυτιά μου, συριγμός αγέννητης πριγκίπισσας]