Ο κόσμος είναι αυτός, δεν μπορεί αλλιώς, ο κόσμος είναι ο ένας και ο άλλος
Θα μπορούσε να ‘ναι λίγο πιο μικρός, θα μπορούσε να ‘ναι πιο μεγάλος
Μες στα μάτια με κοιτάς κι όλο ρωτάς αν αυτό το φόρεμα σου πάει
Βάλε ό,τι θες, δεν κάνει διαφορά, σε λίγο όλοι θα ‘χουμε πεθάνει

Άκου με λοιπόν, έχω ένα σχέδιο για να καταστρέψουμε τον κόσμο
Ίσως σου φανεί υπερβολικό, μα αυτή η λύση υπάρχει μόνο
Στεναχωρημένη δείχνεις και ρωτάς «όλοι οι αθώοι τι θ’ απογίνουν;»
Θα ‘πρεπε να ξέρεις, γρήγορα ή αργά, κι οι αθώοι ένοχοι θα γίνουν

Οδύρεσαι και κλαις, γιατί όπου να ‘ναι θα εξαφανιστούμε μια για πάντα
Με ρωτάς «γιατί;», «είναι κρίμα» λες, δεν έχεις φτάσει ούτε τα τριάντα
Λυπάμαι, μα δεν έχω άλλη επιλογή, οι άνθρωποι όλοι πρέπει να πεθάνουν
Για να μην μπορεί κανείς τους να σε δει κι έτσι θα ‘σαι αιώνια δικιά μου