Άκου πως κλαίει,
με λυγμούς πίσω απ’ την πόρτα,
άκου τα βήματα,
την πάνε κάπου αλλού,
έφυγε, πάει,
χάραξε καινούρια ρότα,
άκου το κύμα,
πως την παίρνει, του γιαλού.

……Τι σου είναι η αγάπη,
ταξιδιάρικο πουλί,
μόλις ένιωσε τον μπάτη,
κύμα έγινε πλατύ,
……Τι σου είναι η αγάπη,
μια ζωή σε μια ζαριά,
αυθυποβολή φευγάτη,
και μοιραία μαχαιριά,
…..τι σου είναι η αγάπη,
πια εμάς δεν αφορά……

Άκου πως πέφτει,
η μοναξιά στα κεραμίδια,
άκου τη νύχτα,
πως απλώνει τις σιωπές,
κι εγώ κι εσύ,
πάλι απόψε, μια απ’ τα ίδια,
άκου πως κλαίνε,
ορφανές οι ενοχές.