Κάτι κόκκινα φεγγάρια
σου ‘χουν πάρει το μυαλό
και δεν έχω πλέον θέση
στο δικό σου ουρανό.
Αποφάσισες για μένα
μα ποτέ δεν ρώτησες
τι αισθάνομαι για σένα
πως σου μοιάζω νόμιζες.

Δικαίωμά σου να μη σε νοιάζει,
δικαίωμά μου να σ’ αγαπώ,
κάνε ότι θέλεις μα να το ξέρεις
εγώ κακία δεν σου κρατώ.
Δικαίωμά σου να μη θυμάσαι,
δικαίωμά μου να μην ξεχνώ,
σβήσε τα πάντα απ’ το μυαλό σου
όμως για μένα θα είσαι εδώ.

Κάτι κόκκινα φεγγάρια
σου ‘χουν κλέψει την καρδιά
κι έφυγες χωρίς να νοιώσεις
δίχως τύψεις μακριά.
Ήμουν κάποτε αστέρι
στο δικό σου ουρανό
που με το δικό σου χέρι
έσβησες, μα σ’ αγαπώ.