Πέτρινα χρόνια υπομονής
Προσφυγικά Καισαριανής
Αναστενάζει η Μάνα.

Είχε εικοσάχρονο ένα γιο
Και έναν άντρα λοχαγό
Μάηδες πέρασαν σαράντα.

Ρεφραίν...
Μα δεν της έσβηνε ο καημός
Ο άδικος της φαμελιάς χαμός

Μα είχε ένα σύνθημα στα χείλη
Ιερό σαν πετραχήλι
Κάτω ο Φασισμός (δις)

Δεν είχε μνήμα να θρηνεί
Στον Αϊ Στράτη είχαν πνιγεί
Της μήνυσαν χαφιέδες

´Κείνη το γνώριζε γιατί
Για μια ιδέα Αθάνατη
Να φύγουνε οι λακέδες