Αυτή την κόψη καλά την ξέρω
να μη φούνταρω θα καταφέρω,
αυτή την όψη καλά γνωρίζω
από την κούνια μου τη σφουγγαρίζω.

Αυτή τη χώρα την έχω χτίσει
την έχω κλάψει την έχω βρίσει,
αυτό το χώμα το 'χω φιλήσει
το 'χω λατρέψει, το 'χω συγχωρήσει.

Από το αίμα τόσων προγόνων
βγαίνω στον κόσμο μ' ενοχές αιώνων
κι είμαι μεγάλος πια στα σαράντα
για να πληρώνω βερεσέ τα πάντα.

Αυτή η χώρα μ' έχει γεράσει
κι αυτή η μπόρα αυτή δε λέει να περάσει,
σηκώνω πλάτη, σηκώνω στήθος
στο φως γεράκι, κότα στο ημίφως.

Αυτή τη χώρα τι να την κάνω
αυτή με σπρώχνει στο αεροπλάνο,
ούτε ποιος είμαι, ούτε που πάω
δεν ξέρω, ξέρω μόνο ότι το σκάω.

Κι άντε γαμήσου που σ' αγαπάω
θα με στοιχειώνεις όπου και να πάω,
τα όνειρά μου στη στάχτη ρίχτα
παιδί δικό σου και με διώχνεις νύχτα.