Πόσο πόνο κρύβει ο άνθρωπος
πόσο πόνο
Το βλέμμα του αγκαλιάζει τον ουρανό
πλατύτερος από τη γη και τη θάλασσα
τα βουνά στιγμές της άγριας θλίψης του
τα χθόνια πελάγη ηρεμία που ακολουθεί τον άκρατο πόνο
Πίετε εξ αυτού πάντες

Πόσο πόνο κρύβεις μέσα σου
κι όμως δε νιώθεις τον πόνο γύρω σου
Δεν έχεις παρά ν’ απλώσεις το βλέμμα σου στη γη
δεν έχεις παρά ν’ αγγίξεις τον άνθρωπο πλάι σου
ν’ ανταμώσεις τον άνθρωπο στο είναι σου

Καταδικασμένος να είσαι εδώ κι άλλου
ν’ αναζητάς την εικόνα σου στον καθρέφτη
αυτόν που κουβαλούν στην τσέπη τους οι άλλοι