Μικρή όταν ήμουν
φαντάστηκα
την ιστορία μιας γυναίκας
που έγραφε
έγραφε
όλη μέρα όλη νύχτα
από τότε που ήταν 18 χρονών

Έγραφα κι εγώ
πάνω σ’ ένα κατάλευκο χαρτί
μ’ ένα φτερό που είχε πέσει
από το περιστέρι που περνούσε βιαστικά
έγραφα χωρίς δισταγμό χωρίς φόβο
γιατί ήμουν τόσο μικρή
που δεν γνώριζα τη λέξη «γραφή»

Και η γυναίκα
με το μολύβι στο ένα χέρι και το χαρτί στο άλλο
σχεδίαζε γράμματα
σχεδίαζε λέξεις
σχεδίαζε
τη μέρα τη νύχτα το ποίημα
μέχρι που έγινε 81 χρονών

Έτοιμη πια να φύγει γι’ άλλη χώρα
σκέφτηκε να περάσει από το κοντινό βιβλιοπωλείο
να δει στα ράφια τα βιβλία της
να δει στα ράφια μια ζωή εξήντα τριών χρονών
Και είναι τότε που είδε
πως είχε γράψει
μονάχα ένα ποίημα

Πώς δεν το είχε αντιληφθεί
Πού πήγαν όλα εκείνα τα βιβλία
με τους τίτλους που μάγευαν
Η βασιλεία του Κρόνου
Το πέρασμα της Ευρυδίκης
Φωνή από την άλλη ακρογιαλιά

Είχε γράψει
μονάχα ένα ποίημα
Ήταν κρυμμένο στην πίσω σελίδα
κάποιου αδιάφορου έντυπου
Είχε γράψει μονάχα ένα ποίημα
Το έλεγε Ποίημα
Κι εκείνο
έλεγε
έλεγε
την ιστορία μιας γυναίκας
που άρχισε να γράφει στα 18
και έγραφε ως τα 81

Όσο για μένα
δεν μπόρεσα να γράψω τη ζωή της
γιατί ήμουν πολύ μικρή
τόσο μικρή που δεν γνώριζα καν
τη λέξη
«ζωή»