Μέσα σε υγρά στενά
και κουρασμένους δρόμους
τη μοναξιά σου σέρνεις
σαν ξένο μυστικό.
Αυτό που χρόνια σε γεννά
ορίζει και τους νόμους
τους πόθους σου να σπέρνεις
σε τόπο αστρικό.

Κι εγώ σαν πόρνη στέκω
σε κόκκινη βιτρίνα
και πίσω απ' την κουρτίνα
σου γνέφω σαν περνάς.
Σε αγοράζω σε πουλώ
και πριν το καταλάβεις
σκυφτός θα μεταλάβεις
για' κείνα που αγαπάς.

Έξω από τη μνήμη σου
και μέσα σε κορνίζα
σαν ένα αμούστακο παιδί
ο χρόνος σου γελά.
Παζάρεψες τη φήμη σου
με δυο φεγγάρια γκρίζα
ποτέ κανείς να μη σε δει
με όνειρα τρελά.