Απ' τις σκοτούρες της ζωής τυραννισμένος
ήρθα κοντά σου για να ζήσω ευτυχισμένος
μα εσύ με πρόδωσες και μ' άφησες μονάχο
διπλή σκοτούρα στη ζωή μου τώρα να 'χω

Τα βλέπω γύρω μου να είναι όλα ρημάδια
και η ζωή μου δυο φορές να είναι άδεια
όμως κατάρα να σου δώσω δε μου πάει
γιατί η δόλια η ψυχή μου σε πονάει

Μα ποια να είναι η κατάρα που δέρνει
που δε μου δίνει τη χαρά, μόνο την παίρνει
από τα χείλη μου το γέλιο έχει λείψει
και είμαι μόνος μου παρέα με τη θλίψη