Έλα στο χωράφι που έχω σπείρει τα σωθικά μου
την αλήθεια την ξέρουν τα παιδιά μου.
Στέκουν τα ρολόγια μες στους ναούς σαν σταματημένα
παραμύθια απ’ τους άμβωνες δοσμένα.

Δαιμονική γιορτή
κι η άβυσσος μαυροντυμένη
τους πιστούς της να περιμένει,
στου πόνου το μεθύσι
χίλια χρόνια να τους σφραγίσει.

Είναι ο φονιάς που όλη τη γενιά σου έχει απολύσει
και στο θρόνο της γης έχει καθίσει.
Είναι ο πιο σοφός, της κατάρας γιος ο αγαπημένος
στη λατρεία της σάρκας μου δοσμένος.

Δαιμονική γιορτή
κι η άβυσσος μαυροντυμένη
τους πιστούς της να περιμένει,
στου πόνου το μεθύσι
χίλια χρόνια να τους σφραγίσει.

Έλα στη πηγή νύχτα μυστική να με συναντήσεις
μια κρυφή σου πτυχή να αγαπήσεις.