Με το αμάν του αμανέ
και με το αχ θα ζήσω
αφού καρδιά δεν μου ‘μεινε
κι άλλο να σ’ αγαπήσω.

Με το αμάν του αμανέ
για σένα έχω γράψει
τόσα τραγούδια άγραφα
κι έχει η καρδιά μου κλάψει.

Με το αμάν του στεναγμού
τη μοίρα μου θα δέσω
μέχρι την άκρη του γκρεμού
που μ’ έφερες να πέσω.