Δίνεις τα φιλιά σαν το αίμα
που στεγνώνει πάνω στα σκαλιά,
σαν το ψέμα που τεντώνει κι είναι φορεσιά,
τρίβομαι επάνω στην καρδιά.

Να ‘παίρνε φωτιά η χαζή σου υπεροψία,
η ψευτομαγκιά ν’ αποκτούσε φαντασία
και τη σιγουριά που ‘χουν
όσοι αγαπάνε από παιδιά.

Μην κρύβεις το βλέμμα, συγνώμες μην ζητάς
μην παίρνεις τη ζωή σου θυμωμένος.
Η αγάπη είναι σπουργίτι που αν το κυνηγάς
στο τέλος θα βρεθείς κυνηγημένος.

Σάρκα και ψυχή ανταριασμένη πάλη
βροχερή εκδρομή
κλειδωμένη ήταν πάλι η χρυσή τομή
μα μου φάνηκες δικός μου μια στιγμή.

Τα ‘θελα και εγώ
όλα όσα δεν μπορούσα να παραδεχτώ
σαν μαγνήτης τα τραβούσα
πως να φυλαχτώ σ’ ότι μ’ έδιωχνε
από που να γαντζωθώ.

Μην κρύβεις το βλέμμα, συγνώμες μην ζητάς
μην παίρνεις τη ζωή σου θυμωμένος.
Η αγάπη είναι σπουργίτι που αν το κυνηγάς
στο τέλος θα βρεθείς κυνηγημένος.