Δεν μ΄ αγκαλιάζεις κι εγώ λιώνω
κι ούτε μου κουβεντιάζεις κι ανησυχώ.
Μια καληνύχτα μου λες μόνο
και μ’ ανοιχτά τα μάτια ξημερώνω.

Δεν μ’ αγκαλιάζεις και αργοσβήνω
μισή απ’ τη ζωή μου εγώ δίνω.
Να μάθω κάτι για να κρίνω
αν άξιζε για σένα και να θυσιαστώ.

Όμως χαλάλι όσα κι αν έδωσα
είσαι η μεγάλη φλόγα που ένιωσα.
Είσαι το φως μου μες στο σκοτάδι μου,
ήλιος στον Άδη μου.

Την καρδιά σου μην μου παίρνεις
και το τέλος μη μου φέρνεις.
Αχ, γιατί δεν με φιλάς
αχ, γιατί δεν μου μιλάς
αχ, γιατί με τυραννάς.

Δεν μ΄ αγκαλιάζεις κι εγώ λιώνω
και μόνο αναστενάζεις χωρίς να μιλάς.
Δεν ανασαίνω από τον πόνο
για πες μου τι σου φταίει, αυτό μόνο.

Δεν μ’ αγκαλιάζεις κι εγώ σβήνω
μα σε λατρεύω τόσο που σ’ αφήνω.
Την ύπαρξη μου σαν τον κρίνο
κομμάτια να την κάνεις στη γη να την πετάς.

Όμως χαλάλι όσα κι αν έδωσα
είσαι η μεγάλη φλόγα που ένιωσα.
Είσαι το φως μου μες στο σκοτάδι μου,
ήλιος στον Άδη μου.

Την καρδιά σου μην μου παίρνεις
και το τέλος μη μου φέρνεις.
Αχ, γιατί δεν με φιλάς
αχ, γιατί δεν μου μιλάς
αχ, γιατί με τυραννάς.