Ἡ ἀγάπη δὲν γυρεύει τὰ δικά της
Οὔτε ζητᾶ τοῦ ἄλλου τὸ χάδι
Γιὰ ὅλους δίνει τὴ βολή της
Χτίζει παράδεισο στὸν Ἅδη.

Ἔτσι τραγούδησε μικρὸς πηλὸς
Ποὺ τὸν πατοῦν τὰ ζωντανά,
Μὰ ἕνα βότσαλο στὴν ὄχθη
Μ’ ἄλλο τερέτισμα ἀπαντᾶ.

Γιὰ τὰ δικά της ὅλο τὸ μαράζι
Μὲ ἄτιμο κομποδένει ὑφάδι
Χαίρει σὰν τὴ χαρὰ ἁρπάζει
Χτίζει στὸν οὐρανὸ ἕναν Ἅδη.