Όλα απαράλλαχτα εδώ και τίποτα όπως πρώτα
άσε να γίνω απόψε εγώ η εύθυμή σου νότα.
Μ’ ότι αντέχει απ’ το χτες θα πορευτούμε φως μου
σκιές που σμίγουν με σκιές στις γειτονιές του κόσμου.

Πόσες φουρτούνες πέρασα για να σε βρω
άσε μ’ απόψε να σε δω, να σε αγγίξω.
Να σε κοιτάξω με βλέμμα καθαρό
δεν έχω πια να φανερώσω ή να κρύψω.

Τα πάθη και τα λάθη σου τα προσκυνώ
σαν μια ψευδαίσθηση μου λες ο χρόνος.
Πως ξεχαστήκαμε σε άλλον ουρανό
και πως μας ξέβρασε πιο ανθρώπινους ο πόνος

Όλα απαράλλαχτα εδώ και τίποτα όπως πρώτα
άσε να γίνω απόψε εγώ η εύθυμή σου νότα.
Μ’ ότι αντέχει απ’ το χτες θα πορευτούμε φως μου
σκιές που σμίγουν με σκιές στις γειτονιές του κόσμου.

Πόσες φουρτούνες πέρασα για να σε βρω
κι ειν’ η ματιά σου άμπωτη και πλημμυρίδα.
Γράφει τα λόγια της η αγάπη στο νερό
ένα παιχνίδι δίχως τέλος η ελπίδα.