Μια νιφάδα στροβιλίζεται
στο μεσοδιάστημα του κενού
Μετά πέφτει

*

Το χιόνι
καθώς πέφτει
τι ψιθυρίζει;

*

Ακόμα κρατώ
τη δική σου νιφάδα
ανάμεσα στα χείλη δαγκωμένη

*

Στον παγωμένο κλοιό της πολιτείας
πόσο παράδοξη η ζεστασιά
στην τρυφερή ακινησία της μικρής λίμνης
Όπως το κεφάλι μου στο στήθος σου
μια νύχτα που έξω χιόνιζε

*

μετά το χιόνι
λαμπερός ήλιος
σαν το χαμόγελο πριν από είκοσι χρόνια
εγώ κι ο γιος μου στο πρώτο του χιόνι

*

Ασημένιες νιφάδες
περιδέραιο φορώ τα φιλιά σου
Στον πυρετό μου να λιώνουν
το κορμί μου να δροσίζεις.