Ολονυκτίς με φώναζε νιογέννητο το ποίημα

Τ’ άλλο πρωί το βρήκα μες στα αίματα
«Γιατί άργησες τόσο, δεν με πρόλαβες»,
ψέλλισε πριν ξεψυχήσει.

Πώς να προφτάσεις; Σφαγές αμάχων, εμπρησμοί,
μυστήρια σημάδια χαραγμένα στους παραστάτες
της πόρτας· η αδιαφορία του κόσμου.
Κι ο Ηρώδης ξεπροβάλλοντας πάντοτε την κρίσιμη
στιγμή πίσω απ’ τα δέντρα,
σκουπίζοντας το μαχαίρι του μ’ εκείνο το γνώριμο
ύφος, ο Ηρώδης ο έμπορος χονδρικής
ο γνωστός ηθικολόγος

ο κόσμος ο παλιός, εμείς
οι κάποτε νέοι

τα παιδιά.