λΣτέκεις στη μέση του δρόμου,
μα γύρω σου όλα κινούνται:
βαδίζουν στοιχισμένα τα δέντρα,
οι σκιές πλέουν στα νερά,
το μαύρο του χρόνου ρυτιδώνεται.
Λίγο από κόκκινο -η ομπρέλα, το κασκόλ-
καίει τους ώμους σού.
Ίσως και να ’ναι η φωτιά που επιμένει,
ζωντανή μες στη βροχή,
ένα φως που το τρέφει η ομίχλη.