Να τρέξεις μια νύχτα
στους χωματόδρομους,
στις γειτονιές των κάστρων.

Ν’ αρπάζονται στα πόδια σου
τσαλιά και χέρια θαμμένων μπέηδων,
να σε τσιμπούν τσουκνίδες
ν’ ακούσεις τις γριές Σαλονικιές
να λένε πως να τρίβεις με μολόχα
τα τσουκνιδίσματα.

Να τρέξεις,
να κολλάνε άγανα στις κάλτσες,
με πληγωμένα γόνατα να ’ρθεις,
αίμα κι ιδρώτας να σε αναστήσουν,
να μη στεγνώσουν οι αναμνήσεις.