Γύρω απ’ τα βουνά το σκοτάδι
αχνά κατεβαίνει με τ’ αργά του βήματα.
Μα έρχεται γοργή σαν φωτιά η φυγή
στη νυχτιά μ΄ αστροφεγγιάς μηνύματα.

Κι αν ρίζωσα στην έρμη ακρογιαλιά
θα φύγω με τα νότια πουλιά,
με των ανέμων τα συχνά σκιρτήματα
θα φύγω με της θάλασσας τα κύματα.

Κάθε δειλινό νιώθω πως πονώ
εσύ χαρά μου απόμεινες συντρίμματα.
Στη μουντή ακεφιά δίχως συντροφιά
της φυγής μου με πνίγουνε τα κύματα.

Κι αν ρίζωσα στην έρμη ακρογιαλιά
θα φύγω με τα νότια πουλιά,
με των ανέμων τα συχνά σκιρτήματα
θα φύγω με της θάλασσας τα κύματα.