Μυστική διαδρομή
με ενώνει με το ύψωμα απέναντι
Είναι τάχα αυτή που φέρνει
και τη σκέψη μου κοντά σου;

Τα κομμάτια μου τα έφερε
το κύμα στην ακτή
ζουλήχτηκα από μυλόπετρες
πήρε να σαπίζει το αίμα μου

Και τώρα που τα δέντρα σείονται απ’ τον άνεμο
που το σύννεφο ταξιδεύει αμέριμνο
που το μονοπάτι του βουνού
στριφογυριστό με καλεί

να ’μαι πάλι ολόκληρη
ελεύθερη για τον κίνδυνο
αφημένη στο ποτάμι
που εκβάλλει στη θάλασσά σου