Την άλλη μέρα ανομβρία
και κρύο γέρο
Λέξη δεν ξεμυτίζει
Η έμπνευση στριμώχνεται στο μοναχικό τοπίο
χτυπάει το στήθος με τα χέρια γροθιές
Εδώ χρειάζεται μια νέα καταιγίδα
ν’ αστράψει ο ουρανός, να εκτονωθεί
αλλά τίποτε, ρεπό
Αύριο θα κυλήσουν όλα ομαλά
με δουλειές, υποχρεώσεις και χαμόγελα
σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε αύριο, ούτε χτες

Εκείνη κρατιέται στο κιγκλίδωμα του μπαλκονιού
Ο δρόμος άδειος
Η κρίση θα περάσει
αλλά άφησε το ίχνος της
σε μια σελίδα μισοτελειωμένη
που πήρε τη θέση της μέσα στις άλλες
και μόνο αυτή ξέρει τη διαφορά της