Οι μέρες γίναν φυλακή,
κάποτε μοιάζαν με γιορτή
σαν λούνα παρκ όλη η ζωή,
ήσουν το πρώτο μου φιλί.

Όπου κι αν πας σε μένα θα ‘ρθεις,
πελάγη χαράς σε μένα θα βρεις
και όσο γυρνάς στο τέλος θα δεις
μαζί μου θα πας στην άκρη της γης.

Καμβάς μ’ αστέρια ειν’ ο ουρανός
κι εσύ σαν άγαλμα, θεός
όνειρο είσαι αληθινό
κι όταν ξυπνήσω θα σε δω.

Όπου κι αν πας σε μένα θα ‘ρθεις,
πελάγη χαράς σε μένα θα βρεις
και όσο γυρνάς στο τέλος θα δεις
μαζί μου θα πας στην άκρη της γης.