Δεν είμαι μόνη, το χελιδόνι
έχτισε μια ζεστή φωλιά στη μοναξιά μου.
Πρωί ξυπνάει, χαμογελάει
ταίρι η δική του η μιλιά με τη μιλιά μου.

Έφερε πάλι ζωή κι έδωσε τόση πνοή
στη γειτονιά τη μικρή το χελιδόνι.
Φόρεσε τ’ άνθη η γη, μύρισε πια γιασεμί
και στο σεντούκι έχει μπει τ’ άσπρο χιόνι.

Δεν είμαι μόνη, το χελιδόνι
έχτισε μια ζεστή φωλιά στη μοναξιά μου.

Για τη δουλειά του, τη φαμελιά του
και το τραγούδι της ζωής σ’ ένα μπαλκόνι.
Μαύρος ο χρόνος, δάκρυ και πόνος
και ένας ξένοιαστος της γης, το χελιδόνι.

Έφερε πάλι ζωή κι έδωσε τόση πνοή
στη γειτονιά τη μικρή το χελιδόνι.
Φόρεσε τ’ άνθη η γη, μύρισε πια γιασεμί
και στο σεντούκι έχει μπει τ’ άσπρο χιόνι.

Δεν είμαι μόνη, το χελιδόνι
έχτισε μια ζεστή φωλιά στη μοναξιά μου.