Γιατί να είσαι αναντικατάστατη
κι από τη ζήλια μου κακό στο νου μου βάζω,
όταν μπροστά μου μάτια πάνω σου καρφώνονται
για να τους δείξω πως μ’ ανήκεις σ’ αγκαλιάζω.

Αναντικατάστατη στον έρωτα που κάνεις
αναντικατάστατη στο πάθος που με φτάνεις.
Αναντικατάστατη όταν με ζηλεύεις
αναντικατάστατη κι όταν με παιδεύεις.

Γιατί να είσαι αναντικατάστατη
ο φόβος μήπως και σε χάσω με τρομάζει,
χωρίς να θέλω μ’ έναν άλλον σε φαντάζομαι
η φαντασία μου απ’ τη ζήλεια μου καλπάζει.

Αναντικατάστατη στον έρωτα που κάνεις
αναντικατάστατη στο πάθος που με φτάνεις.
Αναντικατάστατη όταν με ζηλεύεις
αναντικατάστατη κι όταν με παιδεύεις.