Μες στο φως του δειλινού
εκεί στην άκρη του γιαλού
το κατώφλι σου περνώ.
Πόλη μου, ξαναγυρνώ!

Αθήνα, μάνα μου, κυρά μου Αθήνα,
τ’ αγκάλιασμά σου το στερήθηκα.
Έβγα, φεγγάρι μου, βάλε σημάδι
να βρω το σπίτι που γεννήθηκα.
Απ’ την Ακρόπολη ως τη Ραφήνα
βήμα το βήμα θα σε θυμηθώ.
Αθήνα, μάνα μου, κυρά μου Αθήνα,
σμίγω τα χείλη και το χώμα σου φιλώ.

Πέρασα ταξιδευτής
τόσα πέλαγα της γής
κι όπου αντάμωσα στεριά
βγήκα και άναψα φωτιά.