Δίχως αντίο
Φύγε λοιπόν και μη μου πεις ούτε μια λέξη
φύγε λοιπόν και η καρδιά θα το αντέξει
θα το αντέξει και αυτό

Κι αν σ’ αγαπάω
Κι αν φυλαχτό μες στη ζωή θα σε κρατάω
εσύ ποτέ δε θα με δεις γι’ αυτό να κλαίω
Γι’ αυτό να κλαίω να πονώ

Θα σε ξεχάσω θα δεις
Και στη ματιά ούτε ένα δάκρυ θα βρεις
Θα `ρθει καιρός που θ’ αμφιβάλλω
αν κάποτε σ’ αγάπησα πολύ

Ξέρω να χάνω
Ξέρω να ζω και νικητής και νικημένος
και της ζωής τις ομορφιές και τις φουρτούνες
ν’αγαπώ

Όσα χαθήκαν
Δεν τα μετρώ – δεν το μπορώ να τα θυμάμαι
ν’ ακολουθώ κάποια σκιά και να λυπάμαι
να πονώ