Πάλι χτυπάς, ξαναχτυπάς,
την πόρτα μου δεν αγαπάς.
Αλήτη μου, σπουργίτη μου.
μου το ’κλεισες το σπίτι μου.

Να κοιμηθείς, να ζεσταθείς
μες στη δική μου αγκαλιά
κι ύστερα πάλι να χαθείς
με την αυγή σαν τα πουλιά.
Αλήτη μου, σπουργίτη μου,
μου το ’κλεισες το σπίτι μου.

Βρήκες χιονιά και παγωνιά
κι αναζητάς ζεστή γωνιά.
Αλήτη μου, σπουργίτη μου.
μου το ’κλεισες το σπίτι μου.

Κι ήρθες ξανά σαν τα πουλιά
μες στη δική μου αγκαλιά
να κοιμηθείς, να ζεσταθείς
κι ύστερα πάλι να χαθείς.
Αλήτη μου, σπουργίτη μου,
μου το ’κλεισες το σπίτι μου.